Arwen, de rijpe vrouw, negeert de slordige staat die de jongeman heeft achtergelaten

De scène opent met de zwoele Arwen, een doorgewinterde vrouw, die een jonge man in haar verblijf vindt, zijn kamer een puinhoop. Ongehinderd door de wanorde is haar focus op zijn indrukwekkende lid, dat ze gretig in haar mond neemt. Ze is een meester van de kunst, vakkundig met haar tong en lippen rond zijn schacht, haar ervaring duidelijk in haar elke beweging. De jonge man, verrukt door haar expertise, kan het niet laten om de gunst terug te geven, zijn tong die haar meest intieme gebied verkent. De kamers onvrede wordt vergeten als ze zich verdiepen in hun vleselijke verlangens. Arwen, Een ware matriarch, begeleidt de jonge man naar haar borst, haar harde tepels die zijn lichamen raken. Hun verstrengeling, hun verwronkelijke lichamen, hun sluipende lichamen, elkaarsluipen elkaar af. De passie voor elk lichaam wordt verkend door de drang om hun oer te verkennen, en de drang tot het verkennen van hun speelruimtes wordt alleen maar verkend met de drang naar een kleine staat van wellustigheid in vergelijking met het verlangen naar de omgeving.